Świąteczne znalezisko ;)

Oglądam, na blogach zdolnych dziewiarek, różne cuda, niektóre nawet spróbowałam zrobić;) 

Jednak do zrobienia szydełkiem serwetki nikt mnie nie namówi, takiej opcji nie ma ;)

Po pierwsze, nitka za cienka, po drugie kurcze w dłonie mnie łapią, a to nie sprzyja relaksowi ani przyjemnościom dziergania i wreszcie po trzecie, mam nieodparte wrażenie, że przy takiej misternej robocie, wszy i drobne by mnie pożarły żywcem ;D

Za to oglądać i podziwiać nikt mi nie zabroni ;) 

Uwielbiam się zachwycać tymi koronkami, kształtami, wykończeniem ;)

Teraz mogę sobie nawet własną serwetę podziwiać, bo przy okazji świąt znalazłam takową w domu;) 

Mam ją od lat. 

Mateczka Moja Kochana twierdzi, że zrobiła ją  PraWanda ;)

 Całkiem możliwe, nie przeczę, choć nie mam pojęcia skąd wzięła się w naszej szafie. 

Wiem za to, że z pełną świadomością była pomijana szerokim łukiem ;) Wiedziałam też, że po praniu i wykrochmaleniu takiej serwety, trzeba naciągnąć i uformować jej kształt. 

Teoria teorią, a praktyka... skręciła w inną stronę ;P

A dzisiaj? Dzisiaj, to ja już prawie całkiem "mądra" jestem, i praktyką trącę ;)

Kilka chust już mi się udało wydziergać i zblokować :) to i moje "znalezisko" odważyłam się upiąć :)

A że dumą sama się rozparłam, to i pochwalić się muszę ;D

Nawet cytat z Małżonka Mojego Osobistego mogę przytoczyć ;)

"O! Boże! Ten widok!... przez całe dzieciństwo mnie prześladował!"

***

Nie wszystko to, jednak, ze "znalezisk" świątecznych ;)

No, może nie tak do końca znalezisk, bo tym razem nie zagubił się ów przedmiot i nadal jest w użytku :D

Stoi na półce, w regale u Mateczki Kochanej, Małżonka Mojego Osobistego i choć ma już kilka lat, to całkiem nieźle się trzyma ;)...

 ... nie Teściowa Moja Kochana, tylko jeden z pierwszych chusteczników, który uszyłam:)

 Oparcie od kanapy trochę "odlata" ;) i widać na chusteczniku ślady użytkowania... 

 ... ale to miłe i oko cieszy, bo przynajmniej wiem, że spełnia swoją rolę i przydatnym bywa :)