Dwanaście igieł...

Jest. Oto ona :0) Kolejna czapka robiona w ramach testu dla Renaty Witkowskiej :0) Tym razem do kompletu z chustą " Thunderbolt ", którą robiłam latem zeszłego roku :0)... i tyle ją widziałam, bo zaraz po zakończeniu zdjęć, została przy użyciu czarującego uśmiechu zaanektowana przez Maję ;0)  Za to zostało mi jeszcze sporo włóczki, z której dziergałam "Piorunka", więc gdy Renia zaproponowała testowanie czapki " On a Slope " pasującej wzorem do chusty, nie wahałam się ani chwili ;0) Ale, że Maja jest naturalną jasną blondynką, to postanowiłam zrobić czapkę w odwrotnym układzie kolorów... Czyli ciemną z jasnymi piegami i motywem :0) Hmm... Trochę zbyt ciemno ;0) Jednak to nie to ;0) Sprułam :0) i zaczęłam od początku, niejako kontynuując cieniowanie włóczek użytych w szalu " Thunderbolt " ;0)        I dobrze, że sprułam ponieważ Mai z braku stałego dostępu do promieni słonecznych, włosy ściemniały ;0) a poza tym do kurtki i chusty, bardziej ta wers

 Jest zimno? ;0)  Czyli klasycznie ;0)  No bo jak jest zima, to przecież musi być zimno ;0)  Jak dla mnie, to super :0) ale Małżonek Mój Osobisty, nie wiedzieć czemu, nie podziela mojego entuzjazmu ;0) a już szczególnie rankami, w drodze na parking, człapiąc ze skrobaczką w jednej i z "mietłą" w drugiej garści "memła" pod nosem, coś niepochlebnego pod adresem "tego białego g..., co to z nieba zlata" ;0) hihihi... Skoro jest zimno, to trzeba sobie wyprodukować coś ciepłego, puchatego i przytulaśnego, a nawet inspirowanego ;0) Tym czymś w moim przypadku okazała się być chusta :0) tak dla odmiany ;0)   Znalazłam ją na Pinterest i całkiem mną owładnęła ;0) W mojej chuście zmieniłam kolorystykę, czym zainteresowałam Małżona Mojego Osobistego, który natychmiast wygrzebał z pokładów pamięci i czeluści internetu... albo jakoś tak ;0) prace Pieta Mondriana ;0)  A do tej pory myślałam, że to ja szybciej obrazy kojarzę ;0) Zrobiłam więc sobie chustę, ściegiem francus

 Zacznę dokładnie od tych samych słów. Nie planowałam dzisiaj wpisu, ale Kiedy weszłam dzisiaj na stronę internetową Agnieszki - Intensywnie Kreatywnej, to mnie zmroziło. Wpis przez nią zamieszczony sprawił, że zawalił się mój świat dziewiarski. Od samego początku mojej przygody z drutami Agnieszka niejako mnie prowadziła, nauczyła właściwie wszystkiego, co umiem zrobić (nie licząc prawych i lewych oczek, których nauczyła mnie PraWanda, moja babcia). Była STAŁĄ. Jej głos koił moje nerwy, działając jak balsam na moją skołataną duszę... Wiem, że zablokowane komentarze na stronie IK są konieczne... zresztą nawet, gdyby nie były, to nie wpisała bym żadnego komentarza... Nie dałabym rady. Mam straszny bałagan w głowie. Zdaję sobie sprawę z tego, że oboje, Agnieszka i Ślubny wiedzą ile dla nas zrobili i ile dla nas znaczą, i jak bardzo będzie nam ich brakowało. Nie mogę osobiście, ale bardzo dziękuję za to, że są, że byli, że uczyli, dali nam wszystko, dzielili się swoimi pracami, doświadcz